Today is my 50th B'Day!!!

Today I turned 49! During this half century many people came into my life (first I came into some of their lives!) I thank God for all the people ……places ….. things …. Experiences …. EVERYTHING!!!!

I consider myself as Lucky …….and Thank them

For being born in a country where many Saints and Seers took birth to pass the ultimate wisdom by manifesting the Divine in all the five natural elements , Sun , Moon and the ‘Being’ that is present in all that is Living.

The ancestral family I was born in from whom I inherited the habit of looking within myself to find the reasons for joy or sorrow.

My father for nurturing me with democratic principles and valuable inputs on the art of living.

My mother for setting an example to stand strongly on the path of Spirituality.

My brothers and sisters for all the sweet memories I cherish of my childhood and for their consistent love and affection.

My teachers who enabled me to read, write, compute , sing and think.

Books, lectures and movies for the knowledge , insight , inspiration , motivation and also entertainment.

My husband for the freedom and bliss I have been enjoying ever since I got married.

My F-I-L, M-I-L, Sisters and Brothers- in-law for replacing my kith and kin during some special occasions, festivals and celebrations after my marriage.

My two sons for making me proud with all the virtues they possess.

My employee schools for providing an opportunity to have recognition as a Teacher in the society.

My students for being smart enough to understand what I taught and gave me the satisfaction and success as a teacher.

Friends for the warmth I experienced being with them.

My maids who help me in my daily household chores enabling me to use my strength productively.

NGOs for giving me opportunities to visit few other countries and meet my colleagues around the world.

Finally…

This IC Technology for providing the platform to express my feelings on this day to share with you!

International Day Of Peace - A Skit

Two students enter..

One : Radha! Why are we assembled here today?!

Second: Don't you know Vimala, Today is the International day of Peace , 21st September , we are

all gathered here to observe the day !

One: International Peace Day! What is meant by Peace?!

Second: Well , Peace ... Peace is like a Light...

One : Light! What light? Tube light? Moon light? Sun light?

Second: O.K. Let's see this demonstration to understand Peace.....

The Demo:

One candle light on a table in the centre of the stage .

Second: Look at that light. How is it glowing ?

One: Yes . Its glowing brightly and steadily.

Students one by one enter with banners – Prejudice, anger, Ill health, unemployment, poverty ,

Illiteracy

moving around the light

Second: Now how is the light ?

One: Oh! No! Its been disturbed. Its flickering .. (worried)Oh! It may be put off !

Second : Don't worry . It is safe ....

Students stand around it holding hands.

One: Yes....Ya..(happily) Its again glowing steadily.

Students sing the song- Our Wish

If from above our heads, missiles and bombs

Were not being dropped, but rather books and note books

We shall be fighting, from ignorence and prejudice

We shall stop fighting and live together in peace.

If one wish can be realised , let's abandon all wars

And make this whole world, full of love and peace

Until our wish comes true, we shall be fighting

And we shall be marching , for everyone in this world.

Again two students enter.

One: Radha, now I understand what is Peace . It is a light which is there in us and get disturbed

when we have some unrest within us or around us.

See I have prepared an acrostic on Peace

P- Prosperity

E- Education

A- Amicability

C- Cooperation

E- Energy and Enthusiasm

We can have Peace if we have these .

But I have one doubt.....

Second: Go on

One: If one of these are lacking , there might be an agitation again. Is'nt it?!

Second: You are right . That is why somebody rightly said that nowhere else will you be able to find

peace, unless you have peace in your heart!

One: Then how to have peace in ourselves?

Second: Peace is a state of having balance in body , mind and soul. We need to identify it and

experience it.

Now , look at this exercise. It is called Tai Chi and Chinese prctice this to feel that balance.

Tai Chi performance by some students.

P E A C E formation at the end of the exercise

One: that is wonderful. I'll also practice it . I want to know what we , Indians do to develop state of

Peacefullness.

Second: Indians do meditation. Actually All of our ancient scientists are saints . Through meditation

they could achieve a lot in all the fields and prospered. By doing Meditation , we can improve our

health, Intellect , Intelligence and wisdom too.

Come on , let's do meditation.

Pranayam, Chanting of Peace mantra

Sarveshaam Swastir Bhavatu

Sarveshaam Shaanthir Bhavatu

Sarveshaam Poornam Bhavatu

Sarveshaam Mangalam Bhavathu

Om Shanti ! Shanti! Shantihi

Let's have an English version too ... so that all of us understand what we are aspiring for.

Let There Be Happiness within Us !

Let There Be Beauty around Us!

Let There Be Love among Us!

Let There Be Peace Everywhere!

PEACE ! PEACE! PEACE !

One: Oh! That is nice ! That is sooo.. Peaceful! But I still have one doubt.

Second : O.K. What's it ?

Why did we chant Shanti for three times?

Second: First time is for us to have peace

Second time to get peace for all peaple in the world so that noone will get any thought of

distructing anything or harm anybody.

Third time for all the elements of nature to be peaceful so that we will not have any disasters.

The program was concluded by sharing some reflections of the

students from the audience.

నో ఫాక్ట్స్ ప్లీజ్ ....

నిన్న సాయంత్రం భారత్ పార్క్ కి వెళ్లాం. coimbatore వచ్చాక యిదే మొదటిసారి ఈ పార్కుకి రావడం.పొడుగాటి పెద్దపెద్ద చెట్లు , నడిచేందుకు దారి , అంతా planned గా ఉంది. పక్షులన్నీ రోదరోదగా అరుస్తున్నాయి. నేను , మావారు నిశ్సబ్దంగా నడుస్తున్నాము. యింతలో ఆ పక్షుల అరుపులు ఏమై ఉంటాయని ఆలోచన వచ్చింది. మా వారితో అన్నాను. యేమని అనుకుంటూ ఉంటాయి? మనలాగే ఇంటికి వెళ్ళంగానే ఒకరికి ఒకరు ఈ రోజు ఎలా జరిగింది? ఎందుకలా ఉన్నావు? ఏమైనా అయిందా? లేకపోతే ఇంట్లో పిల్లలు పెద్దలు ఉంటె వాళ్ళకి హలో చెప్పడం లాంటివి, ఏదైనా పిల్ల పక్షి ఇంటికి తిరిగి రాలేదని కలవరపడుతున్నాయా... ఇలా చాలా చాలా ఉహించాము. ఇంతలో మా వారు "ఇంతకీ ప్రతి పక్షికి గూడు ఉంటుంది అంటావా చెట్టుమీద"? అన్నారు. ఏమో ఎవరికి తెలుసు? google ని అడుగుదామా? ఎవరో scientist కనుక్కునే ఉంటాడు పక్షుల భాష గురుంచి వాటి గూటి గురించి. కానీ నాకు తెలుసుకోవాలని లేదు. ఇలా ఊహించుకోవడమే బాగుంది. ఇలా ఊహించుకోవడం ప్రతి జీవి లోని ఏకాత్మ భావాన్ని గుర్తిన్చడమేకడా!
ఏమైనా ఇది నా students కి creative writing topic క్రింద ఇస్తే....
Intrepret birds sounds at dusk in your own words - will it not be fun ?!

జీవన సాఫల్యం

సామాన్యంగా ఒక వయసు తరువాత జీవితం వృధా అని అనేకమంది భావిస్తారు. ముఖ్యంగా వయసు మీదపడ్డాక . కాని వ్రుదుల సాహచర్యం కూడా కొన్ని ప్రయోజనాలని ఇవ్వగలదు. అది కేవలం ఆ పెద్దల అలవాట్లు, వారి జీవిత పద్ధతుల మీద ఆధారపడి వుంది. మా నాయనమ్మ తన జీవసత్వాలు ఉడిగిపోయక కూడా యింట్లో అందరికి ఒక ఆసక్తిని కలిగించే వ్యక్తిగా మిగిలింది. కారణం ఆవిడ ఎవరి జోలికీ ఊరికే పోకుండా , తన దగ్గరికి వచ్చి ఆసక్తిని చూపే వారికి తన అనుభవాలతో నేర్చుకున్న కొన్ని చిట్కాలు , మందులు చెప్పేది. పోపుల డబ్బాలో ఎన్ని విలువగల పదార్ధలున్నాయో నాకు మా నాయనమ్మ వలననే తెలిసింది. మా అక్కయ్యకు మొదటి సంతానం కలిగినపుడు మా అమ్మమ్మ కొత్త గుడ్డలతో చిలకలు చేయడం నేర్పింది. యిప్పుడు అలాటి చిలకలు రాజస్తనీవాళ్ళు చేస్తారని తెలిసింది.

దురదృష్తవసాత్తు ఈ టీవీలు అటు పిల్లలనే కాక పెద్దవారిని కూడా తప్పుతోవ నడిపిస్తున్నాయి అనటం అతిశయోక్తి కాదు. మేం ఎవరికి కావలి అంటూ, కాలషేపం అంటూ చాలామంది పెద్దవాళ్ళు, కుయుక్తులతో కూడిన టీవీ సీరియల్స్ చూస్తూ, అటు వారి మనసులు పాడుచేసుకోవటమే కాకుండా , రకరకాల భయన్దోలనలకుగురియై వాతావరణం కలుషితం కావటానికి దోహదపడుతున్నారు.

పుట్టిన దగ్గరినుండి మనిషి కొంతకాలం తమకు తెలియకుండానే భౌతికంగా, మానసికంగా, మేధాపరంగా, ఆత్మపరంగా పెరుగుతుంటాడు. కాని ఒక వయసు వచ్చాక ఆ పెరుగుదల మనకు అనుభవం కావాలి. ముఖ్యంగా వయసు మల్లుతున్నకొద్ది మనసును అంతర్ముఖం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ, మనిషి ఆద్యాత్మిక ఉన్నతికి పాటుపడాలి. అలా ప్రయత్నం చేసే మనుషుల సాహచర్యం చాల ప్రసాన్న్తంగా, తమ చుట్టూ చక్కని తరంగాలను వెదజల్లుతూ , చుట్టూ ఉన్నవారిలోగూడా ఒక ఉత్తేజాన్ని, ప్రగతిని పెంచుతాయి. అటువంటివారు తమతో ఎవరూ మాట్లాడరని , తాము ఎందుకూ పనికిరానివారని , నిరాశా, నిస్పృహలకు లోనుకారు. ముఖ్యంగా వారు వారి ఉనికి వల్లనే ఎంతో గౌరవాన్ని పొందుతారు. నాకు తెలిసిన ఒక తాతగారు తన కొడుకులు, కోడళ్ళు, మనమలు ఎక్కడో దూరదేసంలో ఉన్నారని నిరాస చెందకుండా తన జీవితంలో తాను పొందిన అనుభవాలన్నీ కొన్ని గేయాలుగా రూపొందించి, 'తాతయ్య తాళాలు' అనే ఒక పుస్తకంగా అచ్చు వేయించారు. అది ఆయన తన వారసులకే కాక సమాజంలో అందరికీ పంచిపెట్టిన ఆస్తిగా భావించవచ్చు.

ఈనాటి సామాజిక పరిస్థితులు పది ఏళ్ళ వయసు బాలబాలికలనుండీ నడివయసు వచేచేదాకా తరగని పరుగుల ప్రయాణంగా మారింది. ఒకనాడు ఆగామా మనముందు పదిమంది వెళ్ళిపోతారు. జీవితాన్ని ఈ రకమైన పరుగుపందెంగా భావించక తప్పదు ఈనాటి యువతరానికి. అందుచేత యింట్లో ఉండే పెద్దవారు వీరిపట్ల అవగాహన, సానుభూతి పెంచుకొని తమను ఎవరు పలకరిన్చత్లెదని టీవీ కాలషేపాలతో జీవితాన్ని వ్రుదాచేసుకోకుండా, చక్కని ఆధ్యాత్మిక చింతనను పెంచే పుస్తకాలను చదవడమో , క్యాసెట్లు వినడమో , తమ అనుభవాలను కాగితం మీద పెట్టె ప్రయత్నం చేయడమో , తమ వద్దకు ఆకర్షితులైన పిల్లలకు చక్కని నీతికధలో, చిట్కా మందులో, చేతిపనులో వారి వారి అభిరుచికి అనుగుణంగా చెప్పడమో చేస్తే , ఈనాటి యువతలో ఉన్న అశాంతి తప్పక తగ్గుతుంది. ఇల్లే తొలి పాటశాల. అటువంటి యింట్లో యిటువంటి ఆధ్యాత్మిక చిన్తనగల పెద్దలవల్ల యింట్లోని అందరికీ మనసులు కుదుటపడి, మనసుని ప్రభావితం చేస్తాయి. అది వారు పెద్దయ్యాక కూడా చక్కని బాటను చూపిన్చగాలుగుతాయి. మేము మీ యంత్రికజీవితం గడపలేమంటూనో , మాకు ఆప్యాయత కావాలి అంటూనో దూరంగా పోకుండా పిల్లలతోనే ఉంటూ పరోక్షంగా వారిలో ఆధ్యాత్మిక ప్రగతికి వారి జీవితమే ప్రమాణంగా పెంపొందించే ప్రయత్నం చెయ్యాలి. యిదీ ప్రతిఒక్క తాతయ్య తన కొడుకుకో , మనవడికో యివ్వగలిగే నిజమైన ఆస్తి.

Parable Of A Pencil

Reflections on the Journalism course I 've done recently

‘A single conversation with a wise man is better than ten years of study’. So goes a Chinese proverb and I feel that’s what happened in my life during the past 8 weeks though it was not one person but many people I had been interacting, exchanging ideas, critically analyzing, interviewing. I thank each and every one of my classmates for all the learning experiences I have gathered in this course. I extend my gratefulness to our facilitators Saeed and Asma for their enduring support and encouragement and for showing immense patience to read and comment on each of my (sometimes rather Silly) postings. I’m indebted to iEARN for all this enriching experiences in my life.
Some of the assumptions I had about online learning and international collaboration project work before this course are ….
That I may not get time to work on the Internet for a long time due to power cut and slow Internet connectivity. That I may not be able to submit assignments in time and the facilitators will not be very understanding. That I may not be able to understand the recourses they provide me to read.
I found each and every aspect of this course most useful in the following way...
• My name project gave me an insight into myself.
• About iEARN provided an understanding of iEARN.
• Constructive learning and youth media theory facilitated me to realize the importance of Media literacy to be imparted among the students right now.
• Project Based Learning taught me how effective it is to teach by collaborating.
• Multimedia reporting tools enriched my technological skills.
• Assessments and evaluation guides helped me to develop professionally as a teacher.
• By sharing my project plans, I could actually discover new ideas to improve.
• Interviewing activity is a great fun and increased my friendship.
• I was overwhelmed to hear my facilitator’s voice during Elluminate webinar session.
• Creating a blog gave me a confidence that I too can publish online.
• Shooting videos is a meaningful act for me now.
Some challenges I faced were
After completing two weeks work,I came across a problem and I could not get back to my course forum for another two weeks. I was apprehensive whether I could catch up with my course mates or not. But I could succeed by the end. Webinar session was little disappointing as I could not see anything on the whiteboard. But I’m happy that I could join the session and hear my facilitators’ voices. Power cuts now and then irritated me but if I think back they actually provided time for me to think and reflect.
In future I would like to start a newspaper in my school, post articles for PEARL virtual room and Empower Peace forum, participate in Learn Central webinars and would like to play the role of a facilitator for the next course!

Sweet Nothings in my Teaching life

‘Look at my drawing! Ma’am! Is it not beautiful?!’ exclaimed Sowmya admiring at her own creation in Paint Application. It was on the final practical test – she selected ‘Children’s’ Park’ among the 5 themes given and worked deeply engrossed. At the end of the period, after saving her work fondly, Sowmya confided ‘Ma’am, you know , I was unable to draw well earlier . But now I can ‘. ‘Yes Sowmya, you did very well today’, I appreciated heartily. She left the lab, her face beaming with a sense of achievement.

‘I found it ! Ma’am, I got it!’ Harshit shouted one day with excitement on exploring a way out of a problem using his common sense. It was on the first day of introducing LOGO programming to their class, grade III.

(There are numerous such enriching experiences which I treasure for my whole life.)

It has been my pleasure watching these young students working seriously on their computers, creating original master pieces adding wings to their imagination. These many success stories wouldn’t have happened I know, if students have to share a computer with another student/(s). I thank my school management for providing such an infrastructure and for the satisfaction I get because of it at the end of every computer period. May every child in this world get all the facilities to increase their knowledge and skills !

Beautiful Minds

Today is Sunday .Morning I was talking to my maid leisurely while she was cleaning the vessels. We stay in a flat in the first floor of an apartment building. Adjacent to our building is a big house whose backyard is visible to us. My looks naturally fall on the big mango tree and the jackfruit tree whenever I stand in my balcony. I saw the landlady of that house many times under that tree casually walking or sipping her morning coffee. We never spoke to each other before. But today she waved her hand moving nearer and gesturing to come near. I thought she wanted to inquire about the maid as it is common for the maids to be absent on a Sunday. She said “Please do not stop singing. You sing so sweetly. Continue singing.” Initially I was confused and then I understood what she was saying and said shyly, “Oh! Is my singing audible to you too! See its my habit to sing while working in the kitchen…”. Keeping one hand on her ear, she said, “the music reaches our ears so melodiously, do not stop singing.” I murmured a thank you .Later I realized for the past one week, I was too irritated with the heat and stopped singing. I started reflecting on this. Is it so easy to appreciate somebody so sincerely?! Is it possible to be open minded like her?! Indeed she is beautiful not to mention that she made my day!

Music for the Soul

A Vision of Students Today